İsmail Samed'e
Tabutlara yağdı bak karanfili baharın
Yalancı bir cemredir suyu veren ateşe
Ağıt yakar şahperde yırtılır göğsü tarın
Topla gök bayrakları Altaylardan menekşe
Urumçi'ye kan düştü
Boynunda bir hamail
Hakka yürür İsmail
Yalnız bir yiğit değil
Ulu Türkistan düştü
Açma vakti değil gül han salınır urganda
Erlerin çehresinde kaşını çatar hüzün
Çekik gözlü bir yağmur çiseliyor Turfan'da
Bu idamın sureti sustuğu andır sözün
Ufka kızıl tan düştü
Vatan düşmez dilinden
Ecel koymaz yolundan
Dokuz Oğuz elinden
Uçmağa bir can düştü
Daha sen başını kaldırmadın kardelen
Bayram arifesinde adaklar adayan kim
Nemrutlardır yurdumuzda boy veren
Titriyor haritada gezinen elim
İbrahim İbrahim
İsmail kurban düştü
Bu Türk'ün cezir çağı
Ağla ey Tanrı dağı
Yıkıldı han otağı
Haneme figan düştü